Przechodzimy dalej, wzdłuż ulicy Zgierskiej. W budynku, który dziś popada w ruinę, tuż przed wojną było się kino Nowe. W czasie wojny budynek znalazł się oczywiście na terenie getta i od 24 sierpnia 1940 roku do jesieni 1942 roku mieściła się w nim kuchnia dla inteligencji. Początkowo stołowali się w niej członkowie bogatych rodzin mieszczańskich i inteligencja: prawnicy, lekarze, inżynierowie, nauczyciele, czyli ci, dla których warunki życia w getcie były szczególnie trudne ze względu na kontrast w stosunku do tych sprzed wojny. W kronice getta zapisano: „typowy lokal byłych ludzi, ludzi zajmujących ongiś poważne stanowiska, żyjących pełnią życia, dziś wyrzuconych poza nawias”. Było tu lepsze jedzenie (warzywa, czasem mięso), ale także godziwe warunki (obrusy, talerze).

Zanim przeczytasz fragment Dziennika Rywki Lipszyc i wysłuchasz fragmentów relacji Hanny Poznanńskiej-Linde i Marka Olejniczaka, którzy mówią o czasach wojny, w getcie i nie tylko, kliknij w CONTINUE, aby wykonać zadanie.