Przechodzimy na drugą stronę ulicy i znajdujemy się w miejscu (róg ul. Zachodniej i ul. Bazarowej/, gdzie otwierała się brama na pierwszy łódzki cmentarz żydowski, powstały w 1811 roku. W pewnym momencie brakowało już miejsc na kolejne groby, a nie wydano zgody na dokupienie nowego terenu. Ostatni pochówek datowany jest na rok 1922. Dziś po cmentarzu praktycznie nie ma śladu. W czasie II wojny światowej znajdował się on w obrębie getta. W domu przedpogrzebowym, jeszcze przed wojną, urządzono przytułek dla chorych psychicznie. Pensjonariusze zostali wywiezieni do Chełmna nad Nerem i tam stracili życie. Na rozkaz Niemców nagrobki usunięto i wykorzystano je do utwardzania dróg. Na terenie cmentarza powstał skład drewna, a w budynku domu przedpogrzebowego – resort stolarski.

Zanim przeczytasz fragment Dziennika Rywki Lipszyc i wysłuchasz fragmentu relacji Ester Kalmanowicz, która opowiada o swojej rodzinie, kliknij w CONTINUE, aby wykonać zadanie.