Janusz Korczak używał czasem pseudonimu Stary Doktor. Założył i redagował poczytny tygodnik dla dzieci „Mały Przegląd". Był autorem licznych audycji i pogadanek wygłaszanych w Polskim Radio na temat wychowania dzieci. Od 1911 r. asystował budowie Domu Sierot przy ul. Krochmalnej 92 w Warszawie opartego na nowoczesnych założeniach społeczno-pedagogicznych i architektonicznych. Korczak osobiście doglądał budowy i dbał o to, aby rozplanowanie wnętrz odpowiadało indywidualnym potrzebom dzieci i zapewniało im stały kontakt ze światem. Żydowski Dom Sierot Korczak prowadził wraz ze Stefanią Wilczyńską. Był też organizatorem sierocińca dla dzieci polskich Nasz Dom, który prowadził z Marią Falską od 1928 r. . Po utworzeniu getta w Warszawie Dom Sierot przeniesiony został w znacznie gorsze warunki lokalowe na ul. Chłodną 33. Korczak przez cały czas pobytu w getcie dbał o rozwój swoich małych podopiecznych. Zachowywał typowe formy i techniki pracy z dziećmi wypracowane jeszcze przed wybuchem wojny. Aktywizował je do różnych prac, wdrażał do odpowiedzialności, rozwijał poczucie sprawiedliwości i samorządności. Jednocześnie starał się zapewnić im godne warunki egzystencji. Liczba wychowanków w Domu Sierot stale rosła. Pogarszające się warunki materialne, niedobór żywności powodujące choroby i głód, zmuszały Korczaka do szukania pomocy. Korczak niestrudzenie zabiegał o pieniądze i przydziały żywności, pukał do wszystkich instytucji getta i osób prywatnych, również z kręgów nowej elity finansowej. Modyfikował też zasady swojego systemu wychowawczego dostosowując je do pogarszających się warunków życia. Coraz większą wagę przykładał do samorządności. Zapraszał do Domu Sierot aktorów i muzyków, urządzał odczyty. W październiku 1941 r. po zmianie granic getta Dom Sierot przeniesiono na ul. Sienną 16. Warunki lokalowe, jeszcze gorsze niż w poprzednim miejscu, nie sprzyjały realizacji planów wychowawczych Korczaka. Mimo to w sierocińcu rozpoczęła działalność korczakowska szkoła. Zrezygnowano z tradycyjnych przedmiotów, a w ich miejsce wprowadzono naukę czytania, pisania i rachunków. Pomoce szkolne przygotowywał osobiście janusz Korczak. nadal zapraszano gości z wykładami dla dzieci. Byli wśród nich nie tylko pisarze i artyści, ale także rikszarze, sprzedawcy gazet, czyściciele butów. Z tego właśnie budynku, przy Siennej 16 5 sierpnia 1942 r. Stary Doktor wraz ze Stefanią Wilczyńską, całym personelem sierocińca i 200 podopiecznymi wyruszył w swą ostatnią drogę na Umschlagplatz. Następnego dnia Stary Doktor wraz ze swymi dziećmi zginęli w komorze gazowej obozu zagłady w Treblince.