“Die middag wist Nederland, en wist Amsterdam, en wist het Amsterdamse Jodendom wat ze te wachten stond”, zegt Eli Asser in zijn getuigenis. En inderdaad, de grote razzia’s en de arrestatie van meer dan 400 Joodse mannen viel niet alleen maar de Joodse gemeenschappen op. Een paar dagen later, op 25 en 26 februari, brak als reactie hierop een staking uit: de beroemde Februaristaking. De staking werd georganiseerd door de Communistische Partij van Nederland (CPN). Aan de staking namen zowel Joodse als niet-Joodse Nederlanders deel. Mede door deze staking wilde de CPN laten zien dat zij in Nederland geen nationaalsocialistische machtsovername en ook geen anti-Joodse maatregelen zouden accepteren. Twee leden van de CPN brachten een pamflet uit met de beroemde woorden: ‘Staakt! Staakt! Staakt!’ Duizenden werknemers legden hun werk neer, onder wie metaal- en dokwerkers. Mensen gingen de straat op. De trams stonden stil in Amsterdam en veel winkels bleven dicht. Ook scholieren sloten zich aan bij de staking, en zij vormden barricades. Elders in het land werd er ook gestaakt.
Bron van het beeld: Beeldbank WO2 - NIOD
De Duitsers gebruikten geweld om een einde te maken aan de staking. Er vielen doden en gewonden en na twee dagen was de staking voorbij. Vanaf dat moment werd verzet niet meer openbaar, maar in het geheim georganiseerd. Het Jonas Daniël Meijerplein bleef echter geassocieerd met verzet en al vanaf 1946 werd hier de Februaristaking herdacht. Vanaf 1952 gebeurt dat jaarlijks bij het monument De Dokwerker, gemaakt door beeldhouwer Mari Andriessen.